W tym dziele Kant bada naturę ludzkiego rozumu, wiedzy i iluzji w kompleksowy i dogłębny sposób. Książka łączy w sobie dwie konkurencyjne doktryny filozoficzne: racjonalizm, w którym cała nasza wiedza opiera się na rozumie, oraz empiryzm, który próbuje zbudować pomost między naszą wiedzą a doświadczeniem. Transcendentalny idealizm Kanta sugeruje trzecią drogę, która wykracza daleko poza dwie powyższe opcje. Wiele osób nazywa Krytykę czystego rozumu Kanta kulminacją zachodniej filozofii.